Laatse stage dingen en meer...

Hoi hoi,

Hoe gaat het met jullie? Met mij nog steeds prima. Weer bedankt voor het lezen en alle lieve reacties. Vrijdag vliegen we alweer terug naar Holland. Besef het nog niet helemaal.

Ik bedacht me laatst dat ik in mijn vorige verslag ben vergeten om jullie iets te vertellen. Wij hebben namelijk maar twee huis sleutels. Daarom doen Ri en ik ‘s ochtends altijd de deuren open en gooien dan de sleutel op het balkon. Zodat de laatste de deur dicht kan doen met de sleutel. Ook deze ochtend ging het op deze manier. Alles ging goed tot dat ik de sleutel op het balkon wou gooien. Ik gooide namelijk ietsje pietsje te hoog... de sleutel lande op het dak :-S. Oeps! Maar ja geen tijd om over na te denken dus snel op de fiets naar stage.
Maar ja we hadden wel een probleem.... Gelukkig is voor (bijna) elk probleem een oplossing. Zo hadden we een paar dagen later (na dat we heel wat plannetjes hadden bedacht maar niks de juiste bleek te zijn) stroom uitval. Hierdoor kwam er een hoogwerker bij ons in de straat de stroom maken. Je raad het al we hebben onze stoute schoenen aan getrokken en hebben de aardige mannen met onze mooiste glimlach gevraagd of ze ook even onze sleutel van het dak wilden halen. Daar konden ze natuurlijk geen nee op zeggen. En een kwartier later was de sleutel weer veilig beneden. Met gevolg dat ik de sleutel niet meer op het balkon mag gooien ;-).

Nu verder over mijn stage. Zoals in een eerder verslag gezegd zou ik een nachtdienst draaien op stage, dit heb ik inmiddels gedaan. De nachtdienst is van 21:00 tot 7:00 je staat met 3 begeleiders allemaal op een eigen groep. Om ongeveer 12uur gaat iedereen naar zijn eigen groep. Dan worden alle deuren gesloten, en leg je de kleren klaar voor de kinderen die je s’ochtends gaat baden. De nachtdienst hoort ‘s ochtends van elke groep 4 kinderen te baden. Hierna zit je op wacht, de meeste tantes gaan dan even slapen in een leeg bed of op de bank. Ik heb wel even gelegen maar ik heb niet echt geslapen. Vanaf 4 uur ‘s ochtends begin je met de eerste kinderen te baden en te helpen met eten. Het is best raar om dan de kinderen al wakker te maken, het is dan nog zo vroeg! Dit was een van de weinige keren dat ik tijdens stage een soort van tijds druk voelde. De 4 kinderen moeten namelijk om 7 uur klaar zijn voordat de volgende dienst begint. Dit is allemaal gelukt gelukkig. Ik vond het een erg leuke ervaring.

Na de nachtdienst heb ik drie dagen stage gelopen bij de Esther stichting. Dit is een instelling die zorg bied aan mensen met lepra. Het bestaat uit een “buiten” en “binnen” terrein. Binnen is een soort verpleeghuis voor de mensen die naast zorg voor hun lepra ook zorg moet krijgen bij de adl. Daarnaast heb je ook een kamer dit heet de ziekenboeg deze mensen hebben de meeste hulp nodig. Buiten heb je dan allemaal kleine huisjes waar de mensen nog zelfstandig wonen. Zij krijgen alleen hulp bij het verzorgen van hun wond en een aantal krijgen eten vanuit de stichting. De jongste bewoner is 28 de oudste is 97.
Ik heb hier 2 dagen op de verpleegafdeling gelopen en 1dag op de verbandkamer. Jammer genoeg was het vooral meekijken met de zorg. Tijdens deze stage heb ik veel en grootte wonden gezien. Het viel me erg mee, de wonden worden goed verzorgd. Wel op een andere manier als in Nederland, maar ze zien er goed verzorgd uit.
Ik denk dat ongeveer 75% van de mensen lepra aan de handen heeft. Met als gevolg dat ze nog maar een vingerkootje per vinger hebben. En de meeste missen ook een deel van hun of hele been of zelfs beide benen. Veel cliënten zie je dan ook op een billen door de hun kamer kruipen. Een heel apart gezicht zo’n oude dame of heer op de billen schuivend door de kamer ;-).

Maandag 16 dec. Begon mijn laatste stage week bij Betheljada. Erg jammer.
Woensdag had ik mijn eindevaluatie op stage. Spannend. Het is me gelukt om de opdrachten die ik wou maken af te krijgen. Ook heb ik mijn stage afgerond met een “goed”. Daar ben ik erg blij mee!

Donderdag had ik mijn laatste officiële stage dag... Ik vond een raar idee dat ik er voor de laatste keer was. Toch heb ik geprobeerd zoveel mogelijk van mijn laatste dag te genieten. Ik heb de kinderen wat extra liefde en aandacht gegeven. Toen ik echt weg ging moest ik wel even slikken. Met de meeste kinderen heb ik echt een band op gebouwd. Ik vind het lastig, ik heb het idee dat ik ergens heen ga waar het beter is en hun daar achter laat. Dat is natuurlijk ook zo maar ik kan niet anders. Het liefst stopte ik ze allemaal stiekem in mijn koffer! Ik ga ze zeker missen!!

Donderdag avond zijn we naar de film: “Hoe duur was de suiker?” geweest. De film gaat over de slavenij in Suriname. Dit leek ons een leuke film omdat het zowel met Suriname als met Nederland te maken heeft. Het was inderdaad een mooie film. We zaten er als enige blanken, we schaamde ons af en toe wel voor de dingen die de blanke deden :-S. Het was ook erg leuk om alle reacties van de Surinamers te horen. Ze laten heel duidelijk merken wat ze ergens van vinden. Dan is het in de Nederlandse bioscoop maar stil.
We hadden van tevoren gehoord dat het erg koud is in de bioscoop door de airco. Maar Ellen was er al eerder geweest en die zei dat het wel mee viel. En als Ellen het zegt.... Dus wij in korte broek en hemdje naar de film (Ellen had stiekem wel een lang shirt aan). Het was koud!! Brrr... Rianne en ik hebben de hele film dicht tegen elkaar aan gezeten met een vestje over onze benen. En nog hadden we het KOUD.

Vrijdag ben ik met Rianne de stad in geweest om onderzoek te doen voor mijn donatie aan stage. Tijdens het zoeken naar de juiste winkel bleef ik met mijn sandaal haken achter een tegel. Hierdoor ging mijn sandaal helmaal kapot, Oeps. We waren net op een plek waar niet op elke hoek een chinees (supermarkt) zat om nieuwe slippers te kopen. Dus daar ging ik, glas ontwijkend met 1 blote voet door Paramaribo opzoek naar nieuw schoeisel. Haha. Niet iedereen kan zeggen dat hij op blote voeten door Paramaribo heeft gelopen. Toch? Weer een nieuwe ervaring rijker ;-).
Toen we thuis kwamen stond Laura vol enthousiasme te zwaaien op het balkon. Wij dachten zo die is blij om ons te zien. Dat was ook zo maar ze had gehoopt dat wij de redden de engels zouden zijn. De deur was namelijk op slot en ze had geen goede sleutel mee. Helaas ook wij hadden de sleutel niet bij ons. Alleen Ellen had de sleutel en die was met de kinderen van stage op de party bus. Dus daar zaten we dan op ons balkon. Gelukkig hadden we net broodjes en knakworst gekocht. Die hebben we daarom maar opgegeten als avond eten. Drie uur later kwam onze redden de engel Ellen met de sleutel, Yeah!

Zaterdagavond zijn we naar de receptie van een bruiloft, van de zus, van een collega, van mijn stage geweest (snap je het nog?). Het was leuk om een keer te zien. Ook bij dit Surinaamse feest is eten erg belangrijk. We kregen dan ook van alles zoals: warme snacks, nasi, bami, salade en cake. Wat ik opvallend vond is dat de bruid niet echt straalde zoals je Nederland meestal ziet. Net als of ze iet blij was... Willieanne (stagiaire Betheljada) was ook heen gegaan en samen zijn we weer met de taxi naar ons huis gereden. Lekker proppen in de taxi, maar dat kan allemaal in Su :-). S’avonds zouden de andere meiden gaan stappen dus heb ik bedacht om bij Willieanne te gaan slapen. Zodat ik de volgende ochtend met haar naar de kerk kon (terweil de rest nog op een oor lag).

De kerkdienst was mooi. Ik vind dat er veel interactie is met de mensen in de kerk. Ook klinkt de zang heel mooi. De hele kerk zingt uit volle borst mee. Tijdens deze dienst werden er 3 kinderen en een vrouw gedoopt. Deze mensen en hun naasten waren allemaal gekleed in het wit.
Na de kerkdienst zijn we met zijn 2en naar een markt geweest. Hier gezellig rond gelopen en later bij Willieanne thuis nog gezellig gezeten. Rond drie uur ben ik lopend naar de Kirpalani (grootte winkel met van alles) gegaan, hier kwam de rest van de familie Claudiastraat met de taxi heen. Stond ik in de afgesproken winkel, de rest nergens te bekennen. Bel ik ze op: loop maar de trap op, dan zul je blij verast zijn... Ik loop de trap op niemand te zien. Loop een paar keer omhoog en naar beneden maar nee niks. Weer bellen. De conclusie: ze zijn bij dezelfde winkel maar in een andere straat. Oeps, mijn schuld!
We hebben hier cadeautjes gehaald voor Ellen haar stage en daarna gezellig gegeten bij Zus en Zo. Als voor af: een lekker broodje en bakabanaas en ik had als hoofdgerecht sate met aardapelpartjes. Mmmmm....

Vandaag was het kerstfeest op stage, kinderkerst noemen ze dat. Alles onder het gebouw was mooi versiert. Hier werden alle kinderen heen gebracht ook kwam er veel familie. Dit had ik niet verwacht maar erg leuk voor de kinderen. Er werd een dienst gehouden met zang. En daarna kregen we allemaal eten. De collega’s en kinderen kregen van verschillende donateurs een kerstpakket. Erg leuk! Een goede afsluiting van mijn stage.
Morgen ga ik voor de aller laatste keer naar huize Betheljada om mijn cadeau te geven. Ik heb besloten om ze een aantal ventilatoren voor in de slaap kamers te geven. Ook breng ik wat kleren en handdoeken heen die niet meer mee naar Nederland gaan.
Namens de kinderen en medewerkers wil ik iedereen bedanken die heeft geholpen om dit mogelijk te maken. BEDANKT!!

Ik mag op internet geen foto’s plaatsten van de kinderen van stage. Maar op internet staat wel een filmpje waar een aantal van de kinderen op te zien zijn. Dus als je het leuk vind... Dit is de link: http://www.youtube.com/watch?v=LmgkHAzPZ4Q. Voor de foto’s moet je echt langs komen als ik weer in Nederland ben ;-).

Vandaag is geregeld dat we het land uit kunnen. We hebben geen visum. Maar iemand die we kennen heeft geregeld dat het allemaal goed gaat komen! Yeah!

Als laatst wil ik alle lezers van mijn blog fijne feestdagen wensen (zie ook mijn kaartje bij de foto’s)!

Tot snel,
Dikke brasa