Vanalles zoals: stage, cultuur proeven & genieten!

Hoi hoi Allemaal,

Weer een verslag uit het zon overgoten Suriname over van alles. Hoe gaat het in Nederland? Dit jaar een witte kerst? Voor mij zeker niet! Nu ik dit schrijf is het hier al middernacht en is het muisstil in huis. Ik ben aan het opblijven zodat ik morgenmiddag even kan slapen en morgen nacht tijdens mijn eerste nachtdienst kan wakker blijven.

Woensdag 20 november was het feest op Betheljada ze bestonden 34 jaar. Alle kinderen werden naar beneden gebracht. Hier stonden veel stoelen en het was door een andere stagiaire en mij versierd met ballonnen. De dominee kwam door hem werd een dank dienst gedaan, de directrice hield een praatje en de voorzitter van het bestuur vertelde iets. Er werden certificaten uitgedeeld aan de tantes die een cursus hadden volbracht. Ook waren er twee donateurs die twee wasmachine, een droger en twee rolstoelen en computers kwamen schenken. Hierna kwam er een ijsco man en als laatst was er voor iedereen bami met kip en pom gemaakt. Dit alles is gefilmd en uitgezonden geweest op televisie. Jammer genoeg heb ik het niet gezien en kan ik het op internet niet meer terug vinden. Maar ik ben een televisie ster in Suriname!

Toen ik donderdag op stage kwam hoorde ik dat er na het feest om 3 uur een meisje is overleden. De doodsoorzaak is niet bekend. Twee vrijwilligers wouden haar uit haar stoel halen om te baden en toen bleek ze overleden te zijn. Dit kwam best hard aan, een bevestiging hoe kwetsbaar de kinderen zijn. Na het overlijden is er gezocht naar familie omdat deze niet bekend waren en haar nooit kwamen bezoeken. Familie moet op de hoogte gebracht worden daarna kan het kind pas gecremeerd worden. Uiteindelijk is er een tante gevonden en is er een crematie geregeld door de hoofdzuster van Betheljada.
De dag voor de crematie melde andere familieleden van het meisje zich bij Betheljada. Ze wouden een een andere crematie groter en mooier. Daarom hebben ze alles afgezegd en hebben tegen Betheljada gezegd dat ze er niks meer mee te maken hebben. Dit vind ik zo raar, je bezoekt je kind nooit en als ze komt te overlijden wil je opeens alles doen. En de mensen die wel voor je kind hebben gezorgd sluit je buiten... Bizar.

Vrijdag 22 november waren we uitgenodigd door de stagebegeleider van Rianne om op haar zusjes verjaardag te komen. Hier zijn we heen gegaan, het is een Surinaamse familie met 1 Nederlandse man die ze oome Jan noemde. Als eerst gingen we als verassing voor de jarige op een partybus door Paramaribo. Dit lijkt op een tour bus waar muziek en licht op is. Het was leuk om te zien hoe uitbundig de Surinaamse mensen dansen, maakt niet uit hoe klein ze zijn. Zulke soepele heupen! Hierna gingen we terug naar hun huis, hier kregen we veel eten: bami met kip, cocktail, ijs en chips. Eten hoort echt bij de Surinaamse cultuur bij elk feest is er veel eten. Toen we naar huis gingen kregen we dan ook nog voor iedereen een stuk taart en stuk cake mee. Het was een leuke manier om weer een nieuw stukje van de Surinaamse cultuur te ervaren.

Ergens in de week hebben we een gezichtsmasker avond gehouden. Rianne en Laura hadden een mango masker bij elkaar opgedaan en Ellen en ik bij elkaar een kokos masker. We hebben toen een foto shoot gedaan, we kwamen achter Ellen’s verborgen talent voor mimespeler. Na deze ontdekking zijn we direct aan het filmen gegaan. Heel professioneel met geluidseffecten alles erop en eraan. Ze word vast snel ontdekt! Na deze avond hadden we onze lachspieren weer getraind en was ons gezicht weer zijde zacht.

Voor vrijdag 29 november had ik samen met een andere stagiaire van Betheljada (Willieanne) geregeld dat we met 5 kinderen gingen eten bij het Pannenkoeken en poffertjes cafe. Dit kon ik direct gebruiken voor mijn opdracht. We hadden geregeld dat er een tante en huisgenootje van Willianne en Rianne (hier aan ging een loting vooraf wie van de drie mee mocht Lau, Ell of Ri) mee gingen als begeleiding. Zodat er 1 op 1 begeleiding was.
Het was een zeer geslaagd uitje. De kinderen hebben genoten en heerlijk van de poffertjes gesmuld. Daar doe ik het voor.
Stiekem kwamen Ellen en Laura ook lunchen bij het Pannenkoeken en poffertjes café. Zodat ze even mee konden genieten van de schatjes van mijn stage.

Vrijdag avond is sinterklaas aan de Claudiastraat gestopt. En heeft hier een aantal cadeautjes gedropt. We hebben toen het sinterklaas dobbelspel gespeeld. Erg gezellig! Ik ben alleen geëindigd met 1 cadeautje maar wel een hele mooie: namelijk een Elmo bidon. Yeah!! Om de pijn wat te verzachten heb ik toen van de allerliefste Ellen haar geliefde jojo’s en handdoek haakjes gekregen :-D.

Zaterdag ben ik samen met een Willianne en twee huisgenoten van haar naar een collega van Betheljada in Commewijne geweest. We moesten eerst met de boot naar de overkant van de Suriname rivier en daarna met de bus. Respect voor de collega die elke ochtend om 4 uur op moet staan zodat ze kan koken en daarna moet reizen naar haar werk. Ze woont samen met man en twee kinderen in een zelfgebouwd huis van een verdieping met twee slaapkamers. We hebben veel gegeten ze had van alles gemaakt. Bami, nasi, kip, saté, kersensap, mangosap, agar agar en allerlei vers fruit. Erg lekker. We hebben een soort loempia's gemaakt van zelfgemaakte soort pannenkoekjes en als vulling hele dunne bami, kip (geplukt door Willianne en mij, heeeeel veel werk) en kaas. Voor de rest heeft ze veel verteld over van alles en nog wat. Leuk om zo even een kijkje te nemen in iemands leven en cultuur te snuiven.

‘S avonds zijn we met zijn allen (Lau, Ri, Ell en Willianne en haar huisgenoten) naar Youth Voice geweest. We hadden gehoord dat het een soort Voice kids was. Daar aangekomen nog ander half uur gewacht tot het begon. Het is en blijft Suriname ;-). Het had meer de sfeer van een playback show alleen werd er dan echt gezongen. En het waren jongeren en geen kleine kinderen. Het was leuk om mee te maken hoe enthousiast alle Surinamers zijn, heel veel juichen en mee dansen. Wel hadden we het idee dat het echt een wedstrijd was van districten tegen elkaar. Toen de winnaar bekend was ging direct iedereen weg van de ander districten. Heel apart, terwijl de prijs nog werd uitgereikt en de winnaar nog ging zingen. Tussendoor kwamen er steeds Surinaamse artiesten zoals Scrappy. Dit is een bekende Surinaamse artiest die het liedje zingt: tien koeien en een nieuwe zundapp. Dit is een liedje wat ik in Nederland ga draaien als ik Su mis :-).

Vandaag zijn we op de fiets naar de jaarbeurs geweest. Ik had geen idee wat ik me hierbij moest voorstellen. Ik dacht het zijn een paar kraampjes met eten en kleren. Het bleek heel groot te zijn. Overal stonden auto’s en er waren verkeersregelaars. Wij zetten ons fiets tegen het hek, komt er een (waarschijnlijk illegale) parkeerwachter melden dat hij goed op onze fiets gaat passen. Fijn meneer! Lopen we naar de ingang staat er een hele lange kronkel rij die word geleid door hekjes. Je had het idee dat je in de rij stond voor een achtbaan in Walibi. Gelukkig ging de rij wel iets sneller, jammer genoeg geen achtbaan aan het eind had ik best zin in. Wat er wel aan het eind was, was nog veel meer mensen en heel veel kraampjes met eten, kleren, sieraden en allerlei producten zoals etenswaren maar ook huisraad. Het had iets weg van een huishoudbeurs. Ik vond het een gezellige sfeer, we hebben hier gegeten en gezellig rond geneusd. Later naar huis gekeerd met een cd van onze Su artiest Scrappy.

Wij zijn in Suriname al een hele tijd opzoek geweest naar een luchtige wat loser vallende lange broek. Maar we konden het nooit ergens vinden. Toen bedachten we dat we wel een stuk stof konden kopen en het naar een kleermaker brengen. Dus wij opzoek naar leuke stof (Laura, Rianne en ik) en toen naar de kleermaker. We hebben Laura’s broek (die had er 1) als voor beeld gegeven. Van twee soorten stof hadden we te weinig. Raar... We hadden gewoon van alles de zelfde maten genomen. Waardoor we de volgende dag weer heen moesten met nieuwe stof, hij ging het maken we konden over een week het ophalen. Een week later wij er heen. Sorry, helemaal vergeten kregen we te horen :-(. Jammer kan gebeuren over een week konden we terug komen. Toen die keer was hij het weer vergeten Grrr... De vrijdag daarna konden we ze halen. Laura weer netjes heen..... Had hij alle broeken klaar behalve die van Laura. Laura was in alle staten (hebben jullie het verhaal gehoord over de verdwenen kleermaker?). Gelukkig zijn die van ons mooi geworden en kan die van Laura na het weekend gehaald worden. Als het goed is, ik duim alvast.

Dit was weer een heel verhaal over van alles en nog wat. Zoals ik zei ga ik van maandag op dinsdag een nachtdienst draaien. Ik heb gehoord dat het heel rustig is en dat er veel tantes gaan slapen op de bank. Ik hoop dat ik wakker kan blijven, ben heel benieuwd.
Woensdag, donderdag en vrijdag ga ik mee lopen bij de Ester stichting dit is een instelling waar lepra patiënten verpleegt worden. Klinkt erg interessant! Dinsdag komen Frank en Heleen!!! Volgende week heb ik een weekje vakantie om samen met hun te genieten. Daarna mijn laatste weekje stage :-(....

Een Brasa van mij